Beste Sofro-vrienden, collega’s en studenten,
Wat bijzonder om vandaag met jullie samen te zijn op dit betekenisvolle moment.
Doorheen onze samenwerking, vergaderingen, contacten en het samen beleven van activiteiten en sofro-oefeningen hebben we mekaar steeds beter leren kennen …
Sinds de opstart van de Nederlandstalige Opleiding ben ik betrokken bij de VCS… dat is intussen sinds 2016. Ik heb me met hart en ziel ingezet: in het bestuur, het doceren van het 2 e jaar in de Fundamentele Cyclus, het coördineren van de opleiding en het vertaalwerk.
En nu is het tijd om het stokje door te geven!
Dertig jaar al ken ik de Sofrologie. Het klinkt bijna onwerkelijk. Wat begon als een bevlogen stap in een richting waarvan ik toen de impact nog niet kon overzien, groeide uit tot een reis vol betekenis, uitdagingen en inzichten en vooral ontmoetingen met mensen. In 1996 begon ik te werken met cliënten in een Kiné-praktijk en met groepen bij Vormingplus, KWB, het Rode Kruis, leerkrachtenteams... De cliënten met wie ik heb mogen werken, hebben me elke dag opnieuw geleerd wat veerkracht is. Ze kwamen met stressklachten, hyperventilatie, pijnen, angst, verlies, moeilijke keuzes, rouw, partnerproblemen.
Via huisartsen en diensten GGZ of mond-aan-mond-reclame vonden ze hun weg naar de praktijk. Ze waren spiegels van het leven zelf: soms confronterend, vaak ontroerend en altijd waardevol. Met behulp van sofrologische oefeningen na de gesprekken bracht ik hen in contact met ontspanning, innerlijke rust, hoop, en een positieve kijk op verandering en zelfvertrouwen.
Tegen de tijd dat ik 60 werd, voelde ik sterk dat ik de kracht en de waarde van deze methode niet zomaar kon loslaten. Ik speelde met het idee om mijn ervaring door te geven via een opleiding, én zo opnieuw verbinding te maken met andere sofrologen in Vlaanderen.
In 2014 trok ik naar Sitges, nabij Barcelona, voor het Congres. Tijdens een dansworkshop van Monica Fotescu ontmoette ik daar Livia Verlinden. Er sloeg meteen een vonk over. Livia vertelde dat de Vlaamse Vereniging van Sofrologen plannen had om een Nederlandstalige Opleiding op te richten, en ze nodigde me uit om mee te werken.
En zo geschiedde. Onder leiding van Jeroen Debouverie ontstond in 2016 een opleidingsteam met docenten en coachen. Samen doceerden we aan vijf groepen de Fundamentele Cyclus: in Tildonk, Gent, Antwerpen/Ranst (drie groepen) en twee bovenbouw groepen in Affligem. Kennis delen, samen denken en beleven en samen groeien. Het was prachtig om te zien hoe studenten open bloeiden in een ruimer inzicht en een dieper contact met hun wezenlijke Zijn en hun capaciteiten ontwikkelden om een goed sofroloog te worden.
Met het bestuur probeerden we de Sofrologie meer bekendheid te geven via infosessies, folders en workshops. Na Corona werd het moeilijker om voldoende studenten aan te trekken voor dit lange traject.
De laatste twee jaar zijn er geen nieuwe groepen gestart en lag de focus op de Bovenbouw, Bestuurswerking, nieuwsbrief, vertaalwerk…
Toch bleef er, voor én achter de schermen een vuurtje branden – gevoed door vriendschap en waardering voor ieders bijdrage. Vandaag leeft dit verder via “sofrologie.nu”, een praktijkgericht netwerk dat zich voorbereidt op deelname aan het Magic- Zenfestival in Merksplas op 24 augustus 2025. Er komt een podcast, media publiciteit… Laat ons hopen op een nieuw élan, en dat er in oktober 2025 of januari 2026 een nieuwe opleidingsgroep kan starten olv Sofrocay met helpende handen uit Vlaanderen en Nederland.
Het is een tijd voor een nieuwe jongere werking. Met een warm hart en vertrouwen kijk ik uit naar hun aanpak. Zelf ben ik dankbaar voor de jaren van samenwerking en inspiratie met mijn dierbare sofro-collega’s. Jullie blijven in mijn herinnering en hart. Ik kijk ernaar uit om nu meer tijd en ruimte te krijgen voor mijn partner, kleinkinderen, reizen en vrije tijd. En wie weet wat er nog op mijn pad komt!
Dank jullie wel.
“Wat je in anderen aanraakt, blijft eeuwig in beweging.”
“En de weg opent zich onder onze voeten…telkens weer.”
Marijke.