O stille ruimte in mij, onaangetast, zuiver en vrij…
Je lijkt soms ver weg maar bent altijd nabij…
In jou ben ik geboren, besta ik en zal ik vergaan…, eeuwig, vrij en onaangedaan…
Je kent geen ruimte, je kent geen tijd en bent vrij van de eeuwige tegenstrijd...ontstaan door de sluiers van dualiteit…
O stille ruimte in mij,
Soms ga ik in jou op, soms lijk ik jou kwijt…
Ik hunker naar onze eenheid, nu, altijd, tot in de eeuwigheid…
Soms kijk ik door jouw ogen…
Vrij en transparant…
En soms door de sluiers overmand…
In jou worden “de paren” geboren…en beginnen hun dans, in hun eigen glorie en glans…
In jou ontstaat alle kleur…maar zelf ben je transparant…
In jou ontstaat alles wat bestaat… maar je wordt er niet door aangeraakt…
Je creëert, je regeert en aanschouwt…
De oneindige veelheid van jouw aanwezigheid…
O stille ruimte in mij…
Er is maar één vrijheid en dat ben jij…
Als ik mijn geest éénpuntig richt, ga ik op in jouw eeuwige Licht…
Deze vrijheid is mijn grootste wens….
Opgaan in jou…
O Stille ruimte in mij…
Tessa